kendisiyle tanışmamız geçen sene gerçekleşti, bir dost tavsiyesi üzerine seyrek yağmur kitabını okumuştum, sonra veciz sözler'i satın aldım, gayet beğendim, sonra hayat koşuşturmacası arasında unuttum ben barış Bıçakçı'yı, geçenlerde kitap bakarken, ne okusam keyifle okurum diye düşünürken raflarda kendisine denk geldim, herkes herkesle dostmuş gibi kitabını aldım çünkü bir kitabın adında bu kadar yerli yerinde ve iddialı bir tespit varken içinde yazanları da merak ettim.
ancak bu kitap diğer okuduğum ikisine kıyasla farklı çıktı, ilk 50 sayfa çok yordu beni barış Bıçakçı, ne anlattığını, hangi karakteri anlattığını, hangi karakterle bağlantı kurduğunu ve genel olarak neyi kimin ağzından anlattığını anlayamadım, yine de inatla okudum, 50'den sonra biraz daha sadeleşti, kitabın formatı bu yöndeymiş sanırım.
içinde çok güzel önermeler, farkındalıklar barındırıyor kitap. öyle "edebiyatı yalayıp yutmuş" iddialarında kişiler barış Bıçakçı için "aforizma derleyip kitap yazıyor" diye baksa da, hiç öyle değil, aforizma kasmıyor barış Bıçakçı, hayat tecrübelerini iyi analiz edip edebi bir dille farkındalık paylaşıyor.
"insanların hemen her eylemi kendilerini inşa etmeye yöneliktir."
