hayata dair iç burkan detaylar

11-12 yaşımda falandım. Üvey anne elinde büyümeye çalışıyordum. Ve o kadın beni hiç sevmiyordu. Çünkü benimle Yaşıt kendi çocuğu vardı. Bir nevi onu koruma iç güdüsüydü yani.

O zamanlar Tang denilen toz meyve suları var. Bir Sürahi ondan yapılmış. Üçümüz Yemekteyiz. Hava o kadar sıcak ki o meyve suyu o çocuk aklımla mükemmel bir şey geliyor bana. Ama çocuk sakarlığı işte... elim çarpıyor bardağa ve daha bir yudum almadan dökülüyor hepsi. Yutkunuyorum resmen. Üvey anne ve oğlu karşımda kendi meyve sularını içiyorlar.Sürahide başka meyve suyu da yok. O an aklımdan şu geçiyor: "kendi annem olsaydı kendi bardağını bana verirdi!"

Ulan kaç yıl geçti üstünden ama ben o dolu bardaklara bakıp yutkunan çocuğu daha hala mutlu edemedim!