suçsuz kimsedir. o önünen koyulan neyse oturur onu izler ki zorunda. çünkü her gün bu boş hayatlardan başka bir şey var mı kanallarda? o da ister aydınlanmayı belki, hayata dair bir kaç laf etmeyi, yaşamı gerçek bir entellektüel gibi yorumlamayı. ama bazıları istemez onun aydınlanmasını. düşünsenize unutulmuş bir halkın -ki onlar büyük bir çoğunluk- bir anda "yahu ne oluyor bu ülkede kim bunlar?" demeye başladığını. cehalet en büyük mutluluktur derler. bu söz hem cahil olanın işine gelir hem de kimi kesimlerin...
