nuriye gülmen ve semih özakça nın açlık grevi

türkiye'de hak aramakla teröristlik arasındaki ince çizgi, nuriye ve semih'in incecik bedenleri kadardır.

cinayetler her zaman silahla, bıçakla, iple işlenmezler. biz ülkece sessizlikle iki cinayet işliyoruz. sessizlik bu ülkede vahşi bir cinayet silahı artık. tarih nefret edecek cismimizden ve tüm zürriyetimizden. çünkü iki insan var, iki genç insan. onlar gibi düşünmesen, yaşamasan, onlar gibi olmasan dahi 114 gündür tercihli açlıkları vicdanında bir kırılma oluşurmuyor, merakını cezbetmiyor, nedenini sorgulama ihtiyacı doğurmuyor. can düşmanım 114 gündür aç olsa artık can düşmanım olmaz sanırım. en azından bi "neden?" derim. 114 gündür aç kaldığımı düşünürüm. ama onlar düşünmüyorlar. inanılmaz bir kötülükle yaşıyoruz ve bunun bilinci ama öğrenilmiş çaresizliğiyle yaşamaya devam ediyoruz. tarih, suratımıza tükürsün.
düzeniniz batsın, Nuriye ve Semih yaşasın!