Geçmişte yaşanan yıkımlar, bugün götünü tırmalar. Genelde öyle oluyor yani.
Bazen boş bir anımda şöylemesine uzanırken hayatımdan kayıp giden her şey adına tek tek vicdan azabı duyabiliyorum. Ölmeden önce ölüyorum, Çürüyorum falan. Bir ceset gibi. Ya da belki de, zamanında çoktan örselenmesi gereken sikik egomun zaafları üzerinden boktan triplere girip acı çekmeye çalışarak cezalandırıyorum pişmanlıklarımı; kendimi. Kim bilir.
