dışarda gözlük kullanmadığım için uzun zamandır baya varlığını unuttuğum eylem.
neyse akşam üstü bi yandan çalışır bi yandan kafa dinlerim diye evime yakin bi kahveciye gittim. bi ara kafami kağıtlardan kaldirinca adamin biriyle göz göze geldik. eli yüzü düzgün sıradan normal bi adam. başta dikkatimi çekmedi. oturmuş beni izliyor. rahatsız oluyorum ama hiç üstüme alinmak degil niyetim. bi kaç kez yokladım başkasına mı bakıyo, acaba daldı mı, gözü mü bozuk diye. o kadar uzağım ki muhabbetten. neyse gülümsemeler falan başlayınca sadri alışık selamımı çakıp uzaklaştım.
