1- depresyonun kafana bir şeyleri çok takmaktan kaynaklandığını ve tüm dertlerini, tüm sıkıntını siktir edebileceğini sanan insanların verdiği tavsiyelere uyma. o iş öyle değil.
2- depresyon ve diğer zihinsel hastalıklar, insanların amaan takma kafana demeyi sevdikleri şeylerdir. oysa ki olay fiziksele dönüyor bir noktadan sonra. zaten depresyon tanısı o zaman koyuluyor.
3- vücuda yüklediğin onca stres var ya işte, tüm mutluluk hormonlarının, en önemlisi seratoninin yapısını bozuyor. beyin üretir bu hormonu ve vücutta depolanır, sonra kullanılır. önce tüm depoyu harcamış oluyorsun. bir süre hiçbir şey hissetmiyorsun. ekstazinin düşüşü gibi. sonra yerini yapısal olarak bozulmuş seratonin alıyor, istediğin kadar depola, istediğin kadar kullan, ya hiç etki etmiyor ya da normale kıyasla etkisi çok az oluyor. yani bu sefer kalıcı olarak hiçbir mutluluk hissedemiyorsun.
4- vücudunda neler olup bittiğini bilimsel olarak bilmen seni hiç olmazsa azıcık rahatlatır. neden bilmiyorum ama beni rahatlatmıştı. öyle herkesin dediği gibi "fazla düşünmek" değil ya durum, senin hatan da değil ya, o rahatlatıyor galiba.
5- antidepresanlar o seratonini düzeltme ve depoya sağlıklı seratonin doldurmaya yarıyor ama seratoninin yapısı binbir farklı çeşitle bozulduğu için her antidepresan her insana yeterince etki etmiyor. benimki bir boka yaramadı misal henüz, 4 ay kullandım. şak diye bırakmayın yamulursunuz dediler, hala tık yok.
6- bir terapistle konuşun. deli değilsiniz evet. bana kimse yardım edemez diyor da olabilirsiniz ama ilginç bir şekilde onca parayı verdikten sonra tanımadığınız rastgele bir insanla konuşmak insanı iyi hissetmeye zorluyor. azıcık mutlu olayım da param boşa gitmesin gibi. işin ciddi yanı, size sorunları aşamalı olarak çözmeyi öğretiyorlar. hiç olmazsa epeyce rahatlamış oluyorsun. sen bile kendine söz geçiremezken işin ciddiye bindiğini görmek birilerini ciddiye almanızı sağlıyor. yüzde yüz etkili olmayabilir ama yararı bir kişiye bile dokunacaksa ben bu yazıyı yazarım arkadaş.
7- işin büyük kısmı yine sende bitiyor. depresyon öyle boktan bir şey ki bir süre sonra acı çekmekten zevk almaya başlıyorsun. başına gelen her şeyi hak etmişsin gibi, hissizleşiyorsun ve en ufak bir şeyi hissetmek için kendine büyük zararlar vermeye başlıyorsun. kendini her zaman kontrol et, sağlıklı düşünebilsen ne yapıyor olurdun öğren. kendini iyileşmeye zorlayamazsın belki, kendi sözünü dinlemiyorsun çünkü. o yüzden bir sonraki maddeye bak.
8- bir arkadaşına, ailenden birine ya da daha önce bunu yaşamış birine söyle. sevdiğin birine sana ödevler vermesini söyle. bir ceza bulsunlar. misal, ertesi günkü sınava gitmezsen en yakın arkadaşın bir daha asla seninle görüşmeyecek filan olsun. öyle ufak tefek cezalar bir halta yaramıyor, böyle ağır şeyler lazım. zorlanman lazım.
9- kimse umursamaz diye düşünme, kimseyi kendi dertlerimle boğmayayım deme, eğer kimse umursamaz diyorsan umursayacak insanlarla tanış.
10- bunun kesin çözümü yok galiba. asla etkisinden tam olarak kurtulamıyorsun. alışkanlık çünkü. öğrendiğin bir şeyi asla tamamen unutamazsın. ama her şey çok daha iyi olabilir. başa çıkılacak hale gelebilir. önemsiz bile olabilir. bunu sakın unutma.
11- eğer kendine yardım edemezsen başkalarına da doğru düzgün yardım edemezsin. o yüzden biraz bencil ol. eğer başkalarının dertleriyle uğraşmak seni daha da kötü hissettiriyorsa kibarca onlara bunu açıkla ve anlayışlı olmalarını um. çoğu insan seni şaşırtabilir.
12- son olarak, insanlardan kendini uzaklaştırmak sana iyi geliyormuş sanacaksın. sanki sevdiğin herkese yanlarında olarak rahatsızlık veriyormuşsun da onlar olmayınca onları düşünmek zorunda kalmazsın filan gibi. bu seni sadece daha kötüleştirecek. bir çok kez denendi, olmuyor. tek başına kalınca düşüncelerini kontrol etmek de, kafanı dağıtmak da zorlaşıyor. lütfen kendini soyutlama. yapabileceğin en kötü şey bu olur sanırım.
