Çukurova ile yanıbaşının, eski adları ile kilikya ve zeugma yörelerinin üç büyük şehri.
Üçü de türk'tür. Adana ve mersin türkleri son yörüklerdendir bu yüzden anadoluya kıyasen daha saftırlar. Türkmen kültürü ve türk milliyetçiliği bilinci anadolu ortalamasının üzerindedir. Gaziantep türkleri ise diğer anadolu türklerine paralellik gösterir.
Merkezleri ele alacak olursak gerek şehirlerin içine girildiğinde, gerek kağıt üzeri seçim sonuçları incelendiğinde en çok göçü mersin'in aldığı net görülebilir. Öyle ki nüfus olarak adana'nın yarısı kadar olmasına rağmen aşağı yukarı aynı nüfusta göç almıştır. Mersin'i ise gaziantep ile adana takip etmektedir.
Mersin ile adana'da göçle gelen nüfus şehrin milliyetçi yapısı yüzünden şehre entegre olamamış ve şehre girememiştir. Bu yüzden tek cepheden şehir dışına doğru getto yapılar varolmuştur. Mersin'de akdeniz'in kuzeyi ve doğusu, toroslar ve yenişehir'de muhtelif kesimler; Adana'da ise seyhan ve yüreğir'in güneyi göçle gelen nüfusu barındıran getto yerlerdir. Gaziantep'te ise milliyetçi bir duruş olmaması göçün tüm şehre yayılmasına sebep olmuştur. Şehrin batı, doğu, kuzey, güney her tarafında getto semtler görmek mümkündür.
Mersin'de mezitli, toroslar'ın merkezi ile adana'da çukurova, sarıçam ve seyhan'ın merkezi neredeyse tamamen türklerden oluşur. Göçe maruz kalmamıştır. Gaziantep'te ise şahinbey ile şehitkamil'in merkezleri ile memur semtleri göçten çok etkilenmemiştir.
Bu üç ilin ilçelerine bakacak olursak. Adana ve mersin ilçeleri yukarıda bahsettiğim gibi yörüktür ve milliyetçidir. Yerlisi tamamen türk'tür. Antep anadolu türklerine paraleldir. Küçük ilçeler göç almamıştır. Antep ilçelerinde önem teşkil etmeyecek boyutta 3-5 kürt köyü görülebilir.
Büyük ilçelere gelecek olursak mersin'de tarsus, erdemli, silifke, anamur; adana'da ceyhan, kozan; gaziantep'te nizip. Bu ilçelerden tarsus ve ceyhan'da sanayi geliştiği için doğudan merkezlerdeki orana paralel göç almışlardır. Nizip'te sanayi yeni yeni gelişmesine ve ekseriyetle tarım ilçesi olmasına rağmen urfa'ya yakınlığından ötürü az bir oranda göç almıştır. Erdemli, silifke ve kozan'da ise sanayinin ancak kendilerine yetiyor oluşu, ekonomilerinin turizm, tarım ve hizmet sektörüne dayalı oluşu, aşırı milliyetçi olmaları gibi sebeplerle 100.000 üzeri nüfuslarına rağmen göç almamışlardır.
