baba

Buruk bir mutluluk hissettirdi.
Dudağımın kenarında bir gülümseme izi kaldı.
"Aslında güçlüsün. Yıkılmıyorsun. Bilmiyorum niye,
kimin için ama kendini bırakmıyorsun."
Gözlerim nemlendi. Görmemesi için kapattım.
"Sizin için bir tanem, sizin için...
Bir paratoner gibi dertlerinizi üzerime çekmeliyim.
Gölgemde siz emin yaşayabilmelisiniz.
Benim mutluluğum diye bir şey yok. Siz mutluysanız ben o zaman mutlu olurum.
Ben babayım. Ben yıkılırsam çadırın direği yıkılmaz mı?"
bunları dedim ama içimden...
Duymasını istemedim.
Korkmasını, endişelenmesini istemedim.

https://www.uludagsozluk.com/e/35442702/