antidepresan dahil hiçbir şey, iyi de demiyorum, herhangi bir şey hissetmemi sağlamıyorsa daha ne yapmam gerek bilmiyorum. yarından çok bir beklentim kalmadı. her gün uyanmamın tek nedeni evdeki kediye birinin mama verdiğinden emin olmak. house'ı tekrar tekrar izlerken gözüme taub'un söylediği bir şey çarptı. "tıp fakültesinin ağırlığını kaldıramayan bir tek benmişim gibi hissediyordum, ben dışında herkes başa çıkabiliyormuş gibiydi." o kadar yakın geldi ki bu söz... o kadar uzaklaştım ki var olma hissinden, başa çıkmam gerekiyormuş gibi bile gelmiyor. akışına bıraktım her şeyi, elimi ayağımı çektim. çalışmıyorum, uyumuyorum, uyursam uyanmıyorum, ya çok yiyorum ya günlerce yemeyi unutuyorum, insanlarla konuşmuyorum, odamdan çıkmıyorum, çöplerimi atmıyorum, notlarım umrumda değil, büte kaldım ama düzeltebileceğime inanmıyorum, ne olursa olsun 10 saniyeden fazla motivasyon kazanamıyorum, sanki robot gibiyim. beni ne mutlu ederdi, ne gerçekten heyecanlandırırdı, zorlukları nasıl aşardım, nasıl yaşardım bilmiyorum. yaşamak yerine hayatta kalıyorum. bitkisel hayatta olsam bu kadar bir şey değişmezdi.
geçen kış bulabildiğim son zihin sağlığı kırıntısını psikiyatriste gitmek için kullandım, yapmasam "bari gömüleyim de bitkilere gübre falan olup bir işe yarayayım" modunda bitirirdim hayatımı. şimdi neden bitirmiyorum bilmiyorum. sanırım içimde bir yerlerde kalan cılız bir enerji var. kafamdaki tek düşünce "ne gerek var?" yaşamaya ne gerek var? ölmeye ne gerek var? dümdüz geçiyor günlerim, herkese yardımım dokunuyor ama kendime nasıl yardım ederim, nereden başlarım, başlayacak enerjiyi kendimde nasıl bulurum bilmiyorum. başlamasam da çok bir şey değişmez gibi. kardeşim üzülmesin, bir de kedi aç kalmasın diye buradayım. hayat amacım, gelecek planım bu. herkes hayatın anlamını arar ya, benimkinin anlamı bu. bulmak da beni mutlu etmiyor ya neyse.
kimse okumasa da bunu buraya bırakıyorum. bu gece de hayattayım. muhtemelen yarın da. önümüzdeki hafta için söz veremem ama burada olurum muhtemelen. ölsem şimdi millete iş çıkar temizlik cenaze filan, ne gerek var.
