--spoiler--
Mahsun Süpertitiz, aidiyet-yurtluk-kimlik gibi post-modern düşüncenin deştiği yaralardan beslenmez. “Mahsun Süpertitiz, yurttaşlar gibi ne derin devleti ne Kıbrıs meselesini, ne de bitmek bilmez Doğu-Batı ve “Biz kimiz?” sorularını dert eden biridir. Zira bunlar dert de olsa aidiyeti, yeri yurdu, kimliği olan yurttaşların dertleridir. Oysa Mahsun’un herhangi bir aidiyeti ve kimliği yoktur. Bir anlamda “yurttaşlık haklarından mahrum” bir “mort civile”, yeri yurdu olmayan bir göçebe, aidiyetsiz bir avaredir o. Dolayısıyla onun hikâyesi, sadece onun hikâyesidir; herhangi başka bir meselenin alegorisi veya sembolü değil.
--spoiler--
--spoiler--
Tabutta Rövaşata’da, Mahsun, ona dayatılan kuralları çiğneyerek, sisteme karşı gelerek, film boyunca sürdürdüğü sessizliğini çığlığa dönüştürmektedir. Her defasında polisler tarafından dövülse de araba çalmaktan vazgeçmez. “Mahsun’un tek derdi geceyi sıcak bir mekânda geçirmektir. Ancak burada araba sadece Mahsun’un ısınmasına değil, bulunduğu ortamdan uzaklaşmasına da yardım etmektedir. Araba sayesinde yoksulluk ve yoksunluğundan da kaçma imkânı bulmaktadır. Bu anlamda araba Mahsun için özgürlük kadar düş-işlemi ve arzu anlamına da gelmektedir”
--spoiler--
