Robot bir ben vardı, onu.
Ağlamaz, gülmez, umursamaz, korkmaz, her zaman sakin ve düzdü. çevredeki şeyleri izler ancak herhangi bir yorumda bulunmaz ya da bir istek gelmedikçe müdahale etme gereği duymazdı. karşısına gelenle yaşar beklentiye girmeden elinden geleni yapar gerisini bırakırdı. Mütevazı bir hayale umudunu koymuş fazlasına olan ihtiyacını görmezden gelmişti. Onu özledim.
O kız hayatının zirvesini mutlu olmasa da mutsuz da olmayarak, dikkatli ve ince bir şekilde yaşadı.
