her insanda hayatının belli bir döneminde bu hissi yaşar ve sürekli uyuma ve ağlama hissiyle beraber gelir. dozunda uyunup ağlanıldığında çok iyi gelebilir ama her şey dozunda güzel.
duha suresi ilk beş ayeti, benim kendimi yalnız hissettiğimde ve battaniyeme bürünüp uyumak veya öylece oturmak istediğimde HEP aklıma gelir. sanki o an direkt bana söyleniyormuşçasına:
