aşık olmaktan korkmak

vardır böyle bir şey.

insan ahir yaşantısı boyunca max iki kere aşık olur diye düşünüyorum. birincisi öğrenme süreci ve sarsılma, dağılmalı, ciğer kurutmalı bir dönem yaşatıyor. insan ilk aşk tecrübesinden sonra eğrisini, doğrusunu kendi kendine detaylı olarak istişare ettikten sonra, ikinci aşk sürecini kalbinden ziyade, aklına bırakıyor. bu da ilk tecrübenin yansımalarını bir daha yaşamamak için bünyenin ve iradenin vermiş olduğu bir refleks.

kişi, karşısına çıkan olası kişilere karşı her daim tetikte olmak zorunda. insanlar flörtleşme ve akabinde ilişki sürecinin başlangıç aşamalarında her zaman en iyi yanlarını yansıtıyorlar. bu da ilişki yaşayan çiftler arasında aceleci kararlara vesile olabiliyor. ilk tecrübe çok önemlidir. insan çok istisna da olsa, ilk aşkıyla süreci evliliğe kadar götürebilir ama bu durum çok istisna. genelde evlilik yapan çiftler hep ikinci aşkları ile bu yola baş koymuş kişilerdir. çevremdeki dostlarımın bir çoğu evlilik yaptı. evlilik yapan tüm dostlarımın müşterek yanı ise, ikinci aşkları ile evlenmeleridir. ilk aşk kıkırdak gibidir, ikincisi ise kemikleşmiş, kalıplaşmış düşünce ve sevginin somutlaşmış halidir.

ben bir kez aşık oldum. o da amiyane tabir ile benim bünyemin ağzına sıçtı. ikincisi karşıma ne zaman çıkar bilemiyorum ama aramakla olmuyor bu işler. aşk çok kutsal. o yüzden kendimi beklemeye almış bir vaziyette ve doğru insanın karşıma çıkacağı o güne hazırlamakla meşgul bırakmış durumdayım.

velhasıl; aşık olmaktan korkan insanlara çok hak veriyorum. ben de korkuyorum.. ilk aşkınızı gömün toprağın en derinlerine ve yolunuza bakın. ikinci aşkınız sizin çıkış noktanız olacak. buna inanın!!