hayata dair iç burkan detaylar

Bir şeyin değerini kaybetmeden anlayamıyor oluşumuz . Bu kimi zaman bir insan, kimi zaman bir eşya oluyor ama mutlaka onu oturduğu koltuktan kaldırması gerekiyor insan denen varlığın o boşluğu hissedebilmesi için heralde. insanlar mutlu olmak için sürekli kusursuzu arayıp duruyorlar, oysa kusursuz birisiyle kim, nasil mutlu olabilir ki? O zaten kusursuz olduğundan sana ihtiyaç duymayacaktır. Ki birine ihtiyaç duymak kusur da değildir. Eğer elini tuttuğunda huzur bulabildiğin birisi var ise hayatta zenginsindir mesela. illa konuşabiliyor olman gerekmiyor onunla, aşık iki insanin arasındaki her sohbet ses kirliliğinden hallicedir. Çünkü konuşarak sevemezsin birini, kelimeler siyasetçilerin, yazarların, ozanların silâhlarıdır. Sevginin silahı olmaz, masumiyeti olur, derecesi olur, huzuru olur ama silahi olmaz. Bu yüzden seven incitilmemelidir, çünkü o silahsizdir. Vakt-i zamanında güzel bir şairin dediği gibi "astım hastası olan karısı için sigarayı bırakan adam seni seviyorum demesede olur " . işte böyle masumanedir ve masumane olmalıdır. Sebeplere dayandirilamaz, çünkü sebepler var ise o sevgi değil çıkar ilişkisidir. Sevgi karşılıksızdir, aşk sevginin kontrolsüz halidir, dolayısıyla tehlikelidir. Günümüzde insanlar birbirlerine hayatı dar etmekte o kadar meşguller ki, mutluluğu iskaliyorlar, bulan da elinde fazla tutamıyor fani nedenlerden . Halbuki mutlu olmak için öyle dev sahnelere, büyük tiyatrolara gerek yok, 2 güzel yürekten başka ne lazım ki insanoğluna? Insan mutlu olduğu şeylere kolay alışıyor ve bu sebepleri kolayca eleştirip yıkmaya başlıyor alıştıktan sonra. Tarumar ediyor karşısındakini mutlu olmak yerine havadan sudan sebeplere. Halbuki insanları dinlemese, karşısındaki kişiye verse aynı değeri, bu gün soğuk yatağında yastığa değil, sevdiğinin kollarında mutluluğa sarılı uyur olurdu...