Birçoğu bu döneme ait olmayan çocuklardır.
iki göz, sobalı evde, kardeşleriyle aynı odada uyuyan, uykuya dalana kadar fısır fısır konuşan, kıkırdayan, eğlenen güzel çocuklardır.
Birbirlerinin küçülmüş kıyafetlerini giyerek büyümüş ve hiçbir daim bundan gocunmamış olgun çocuklardır aynı zamanda...
Misafirlerle dolu o odanın bir köşesinde, bir yandan muhabbete kulak kabartan, bir yandan da derslerini yapan, sınavlara hazırlanan, okumuş, hayata aslanlar gibi tutunmuş çocuklardır...
Eşşek kadar büyümüş olsa da, aile muhabbetini, aile sıcaklığını, o küçük ama kutsal odayı daima özleyendir.
Yok ağlamıyorum, gözüme anılarım kaçtı...
