her istanbullunun hayatının bazı dönemlerinde hissettiği duygudur. Belki de sadece istanbul için değil, bütün büyük şehirler için geçerlidir bu durum. Bir dönem sadece huzur isterken insan; şehrin kalabalığının, gürültüsünün, pırıl pırıl ışıklarla aydınlanan gecelerinin ve sevgisizlik gibi karanlık sabahlarının huzuru bizden alıp çok uzaklara götürmesi...
Yıllarca şehre olan kızgınlığım, küskünlüğüm, yorgunluğum birikti ve gitmek istedim. Gittim de.. Sonra çok umulmadık bir zamanda umulmadık bir şey oldu. Bu saçma koşturmacaya alıştıktan sonra başka bir yerde yaşayamayacağımı fark ettim. Özlemle sınanmış iki eski dost gibi kucaklaştık istanbulla. Şimdilerde çok iyiyiz. Alttan alıyoruz birbirimizi, yuvarlanıp gidiyoruz bir şekilde...
