varlığına sahip olmanın ne büyük mutluluk olduğunu kaybedince anlarsınız.
kaybedersiniz, önce kafanızın içinde saklanmış karıncalar beyninizi sarar, beyninizi ve ruhunuzu her boşlukta çürütür.
bir mucize olsa, her şey, tüm saflığıyla yerine gelse diye beklersiniz ama artık ne yapsa ne etse kar etmez. nasıl acılı bir süreçtir bu..
hangisi daha acı vericidir?
kabul etmek mi? hayatları iki yabancıya çevirmek mi?
karar verilemez.
