"Bir mecliste toplanıyorlar. Müslümanlar, arasında konuşuyorlar. Bu da Rasulullah efendimizin (s.a.v) çocukları bilhassa öksüz ve yetimlere karşı olan sevgisinden bahsediliyor. işte herkes Rasulullah efendimizin (s.a.v) çeşitli zamanlarda bu öksüzleri ve yetimleri sevme hadisesini anlatıyor. Herkes kendi penceresinden, kendi açısından anlatıyor. Birisi daha anlatıyor. Diyor ki; dikkat ettiniz mi diyor. Çocukların hepsini seviyor amma öksüz ve yetimleri daha çok seviyor. O , onu yakalamış. En sonunda söz Ebubekir’e geliyor. Diyorlar , ya Ebubekir sen bu konuda ne söyleyeceksin. Diyor “benim söyleyeceğim sizden biraz farklı.” Diyor.” Ben sizden belki biraz daha farklı bir şeye de dikkat ettim.”diyor. “o da şu; bu öksüz ve yetimleri severken, Rasulullah efendimiz (s.a.v) babası olmayanları severken çocuğun saçlarını şöyle dağıtarak eliyle seviyor. Ama annesi olmayanları severken, okşayarak ve saçını düzelterek seviyor” diyor.” Ben o çocuğun annesi mi yok babası mı yok Rasulullah efendimizin (s.a.v) seviş şeklinden ayırt edebiliyorum.”diyor. “ çünkü ben biliyorum ki anneler çocuklarını severken genellikle saçlarını parmaklarına sokarak, tarayarak severler. Bu kadının yapısında vardır. Yaratılışında vardır. Düzenlemek, daha düzenli yapmak , daha derli toplu yapmak, daha güzel yapmaya çalışma... erkeğinse diyor yapısında vardır bu dağınıklık. Daha çok böyle saçlarını dağıtarak sever. Ben buradan anlıyorum ki o çocuğun babası yok. Diğerini de severken anlıyorum ki o çocuğun annesi yok.” Diyorlar ki “ ya Ebubekir burda da bizi geçtin. Biz Rasulullah efendimizin (s.a.v) her hareketine dikkat ettiğimizi zannediyorduk amma sen burda da bizi geçtin. işin derinliğine vardın.” işte tasavvuf bu! Mutasavvıf bu!
"
Beylerbeyi Bayburdi Hz.
