ihsan oktay anar'ın kısa olduğu için değil bırakmak içten gelmediği için bir solukta biten kitabı, hiyelkarlar'ın arz-ı endamı. tevrat'ta 1. ve 2. Samuel kitabındaki davud - calud/goliath savaşına göndermeli isimler/karakterler, puslu kıtalar atlası'ndaki rene descartes-rendekar metaforu gibi pascal'ın passakal, galileo'nun gailevi olması, bir de üzerine tekila'nın tek-u ala olarak zikri gerçekle hayal'in alaşımına daha bir ahenk, aroma katıyor kitapta. yazar puslu kıtalar atlasında olduğu gibi bu kitabında da kendisinin yansıması uzun ihsan efendi karakterini kullanarak bir nevi cameo yapmış sanki. calud'un muazzam aletinin maslahat diye anılması kelimeyi her gördüğümde maslahatgüzarlık görevini hatırlattı bir de. neden bu diplomatik sıfat pipi anlamına gelen bir kelimeden türemiştir...? etimolojik bir araştırma yapmak lazım. bir de calud'un esmeralda üzerine fantezilerinin ve civar kerhaneleri ile aşiftelerin gözbebeği zeker kariyerinin anlatıldığı bölümler sahafların arka tezgahlara istiflediği erotik romanlarının o kapiyi actigimda memelerini sivazliyordu mizahiliğini anımsatmadı değil. kitaptaki anar'ın mekanizma çizimleri ise oturup incelenesi üzerine kafa yorulası birer zihni sinir procesi olarak dürtüyor okuyucuyu. bir kez daha oku, sindir diyor adeta.
