bir insan neden yalnızlığı seçer

girilen onca entryden anladığım kadarıyla çoğunluk hayatının bir döneminde ya da hala yalnız olduğuna dem vurarak özgün açıklamalar yapmış. yalnızlık bana kalırsa hayatın doğal bir evresidir, ergenliğin blu çağı denilen şey gibi bir dönem yaşanılır ya da kendini tekrarlar ileriki yaşlar için. kimse hayatını yalnız yaşamak istemez sevmek ister sevilmek ister insan, arkadaşlık kurup belirli aktiviteler yapmak iyi hoş. günümüz kapitalizmin şekillendirmiş olduğu yaşam biçiminde insanlar kendi zihinlerinde kaybolur oldu. mezun olduktan sonra ya da bulunulan ortam terkedilince insanlar vefasız davranmaya başladı. eski şeylerin özlemidir belki bilemiyorum yeni koşullara adapte olamaz hale geldi birey. zira yeni koşullara adapte olması için popüler kültüre göre davranması gerekir, insanların genellikle eleştirel baktığı bu durum bireyi bir nebze daha yalnız olmaya itti. egoist insanlar, kendi çıkarlarını düşünenler bireye ayrı bir zıt kutup oluşturdu. bunun sonucu insan yeni arkadaşlıklara ısınmak istemedi ve hayatını kendi dünyasına göre şekillendirdi. bende hayatımın iki senesini kendimi soyutlayarak yaşadım. bu sürede kitaplar okudum kendimce denemeler yazdım iç dünyama böyle şekil kattım. fakat doğal koşullar beni tekrar insanlar ile ilişki içerisinde bulunmaya itti. şuan sanırım tekrar bu yalnızlık evresine girmek üzereyim.