sözlük yazarlarının itirafları

Bugun yolda yürüyordum, karsidan gelen benimle neredeyse ayni kiyafetleri giymiş bir adam gördüm. düşündüm; acaba o da benim düşündüğümü mü düşünüyor mudur diye. Eger oyleyse neredeyse hiç bir farkımız kalmayacak.

Herneyse Daha sonra adam bana dogru gelmeye başladı, azıcık şaşırdım açıkçası. Adam dibime kadar gelip; "bilader telefonunu kullanabilir miyim ?" Dedi. Aslinda gelirken cebime doğru bakmıştı o anda farkettim. Ben düşündüm tabi bu adama telefonumu vermek istemiyordum ama telefon kullanmiyorum gibi sacma bir yalan da söylemek istemiyordum. Çok lanet bir huyumdur gercek neyse onu direk soylerim. Adamin gozlerinin icine bakarak "kusura bakma kardeşim ama sana telefonumu veremem" dedim. Adam kabullenmis ama bir o kadar da uzgun ve hafiften sinirli bir yüz ifadesiyle bişey demeden ayrıldı.

Arkasından "dur ! Bak bu şahsi bir şey değil boyle bir zamanda böyle bir memlekette beni anlamalisin, zaten seninle hemen hemen aynıyız" diyesim geldi.

Şu an bunlari yazarken uzerinden 8-9 saat gecti bu küçük olayin ve çok da abartılı bir dusunce ya da his gibi geliyor her ne kadar o zaman olayin sıcaklığıyla bunları yoğun olarak yasasam da. Evet sözlük böyle basit ve sacma bir olayi buraya yazdim, hergunu ayni normal adam senaryosunda bunlar olay gibi geliyor tabi insana.