Büyük bir kısmımızın Nilgün Marmara sayesinde tanıdığı;
öbür dünyadaki zevcem,
bir satırıyla, bin nasihat veren hatun,
yavrusuz anne,
dünyaya sürgüne gönderilmiş insan.
Her şeyden önce bu dünyadan kendi isteğiyle çekip giden bir anne o.
Oğlu bir yaşında, kızı da iki yaşlarındaydı ve uyuyorlardı o gitmeye hazırlanırken. Sut ve ekmek bırakmıştı onlara.
Odalarının kapısının altlarını bantlarla kapatmıştı, sonra defalarca yemek pişirdiği fırının gazıyla zehirledi kendini, çekip gitti.
Nilgün Marmara hasebiyle uzun zamandır okumak istediğim bir yazardı Sylvia Plath. Nihayet son 2-3 haftadır içinde bulunduğum boş vakitten dolayı, okuma fırsatı buldum. Son 2 gündür de üzerine düşünmekteydim onun ve hayatının. Biraz önce yine araştırırken, 7 yıl önce oğlunun da kendini astığını öğrenince çok üzüldüm.Belki de 1 yaşında annesiz kalmaktı 46 yıldır içini kemiren, bilinmez...
''...bir fırtına kuşunu sevmeliydim senin yerine
bahar gelince gökyüzünü basarlar hiç değilse...'
