rus edebiyatının ilk modern romanı denilebilir.
romanda farklı iki jenerasyonun çatışmasının yanında derin ruhsal tahlillerin yer alması gelecekte birçok yazar içinde örnek teşkil etmiştir. ayrıca roman sizi 1830'ların rusya'sına ışınlıyor diyebiliriz. yani bitirdiğinizde o zamanların toplum yapısına dair az buçuk bilgi edinmiş olabiliyorsunuz.
nihilist asi oğlanımız bazarov'a değinmeden olmaz tabi. bana daima gregory house'ı çağrıştırmaktadır. sanata ve romantikliğe bakış açısı sert olsa da, okurken size küfür ediyormuş gibi hissetseniz de kitap bittiğinde favori karakterlerim listesine atıyorsunuz kendilerini.
ah, evet! Bu mezarda ne denli tutkulu, günahkar, isyankar bir yürek yatıyor olursa olsun, üzerinde yetişen çiçekler gene de masum gözleriyle uysal, sakin bakar bize: Yalnızca ebedi huzurdan, doğanın "kayıtsız", büyük huzurundan değil, ölümsüz barıştan, sonsuz yaşamdan da söz ederler... r.i.p. bazarov
edit: Отцы и дети (Ottsı i Deti) direkt çevirisi babalar ve çocuklar olsa da edebiyatımıza babalar ve oğullar olarak yerleşmiştir.
