Lise 2 yıllarında bir gün bisiklet antrenmanım bittikten sonra dinlenmek için oturduğum koltukta ilk hissettirdi kendini. Baştan birşeyler battı sandım. Kalktım arandım, birşey bulamadım. Sonra hafif bir kaşıntı aldı başını gidiyor. Çok tatlı taşınıyor. Kaşırken kaşırken bir anda acıya çevirdi kendini. Sanki götümü kesip aldılar. Sonra annem gösterdim. Abimde de aynısı olduğunu söyledi. Abimi ameliyat ettirdik. 2 gün hastanede refakat ettim abime. Çatalda yumruk gibi bir boşluk açmışlar. Korktum. Abime askere kadar ameliyat olmayacağımı söyledim. Ol kurtul dedi ama dinlemedim. Askere gittim ve tahlilere başladı yarbay. iltihap falan yoktu. Askere gidene kadar acılar cektiren kıl dönmesi ameliyatın yaklaştığını anlamış olacak ki geri kaçtı resmen. Hiç bir ağrı veya iltihap yok. Yarbay doktorumuz apse yapmadan oranın ameliyat edilemeyeceğini söyledi. Askerlik bitene kadar da apse yapmadı. Dolayısıyla ameliyat olamadım. Askerlik bittikten 5 ay sonra yine aynı bölge de deli gibi bir ağrı ile başgösterdi tekrardan. Şu an o bölge yüzünden oturamıyorum ve yaz olduğundan dolayı sıcakta bu ameliyatı çekemem. Yine başka bahara kaldı ameliyat. Şimdi aylarca bu acıyla dolaşacağım.
işin kötü tarafı, iş esnasında fazla oturmayı seven bir insan değilim. Mağaza boş olduğunda arkadaşlar oturda dinlen diyorlar. "- yok oturmayı sevmem pek, şöyle yaslansam biraz, yeter bana." Diyorum. Kıl dönmem olduğunu öğrendiklerinde o yüzden oturmadığımı düşünüp aralarında espri konusu olur diye korkuyorum.
