acınmaktır. sevdiklerim tarafından acınmaktır özellikle. Canımı en çok acıtandır, kaç kere keşke buracıkta yerin dibine girsem dedirten durumdur. Bunun sebebini de o kadar çok düşündüm ki. Kimileri 'madem böyle bişey yapıyorlar zaten sevmiyorlardır' diyebilir ama sorunlu olan benim sanırım bu noktada. ne bileyim belki çokca önem verdiğimden, çok sevdiğimden, üzmekten korktuğumdan, elimden gelen her şeyi yapmak istediğimden veya acınmak, yalan gibi şeylere neden ihtiyaç duyulabileceğini anlayamadığımdan. Sık sık düşünüyorum da acaba bazı şeyleri abartıyor gibi mi geliyorum, çok mu sıkıyorum ki buna mağruz kaldım önceden.
