hani kurşun sıksan geçmez geceden

Okumak-dinlemek- bu kadar ağır gelirken yazmak ermek olsa gerek.

Bir bölümü:

"Nasıl da almış aklımı,
Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,
Dost, düşman söz eder kendi kavlince,
Kınanmak, yiğit başına.
Bu, ne ayıp, ne de yasak,
Öylece bir gerçek, kendi halinde,
Belki, yaşamama sebep...

Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık... 
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...

"