the fountain

soundtracklari boyut atlamis olan filmdir. filmi bir kez daha izlettirir o derece saglam. bu konuya herkes suphesiz katilacaktir.. fakat film kurgusu senaryosu ise izleyiciyi ikiye ayirir;
cok begenen ya da hic begenmeyen.. arasi olamaz arada kalan bir haz vermez bu film.. ya icine oyle bir girersin ki her sahnesinden bir anlam cikartirsin ya da cok anlam vererek izlemedigin icin bu nasi birsey lan deyip kufur ederek izlersin ya da kapatirsin.. ben kendimi ilk gruba dahil ediyorum kendimi..
bakmadan gecme soundtrackler icin (bkz: clint mansell)
ve son olarak (bkz: rachel weisz) sen nasil birseysin kedi canini senin.. tam kalemim ondan bu kadar cok begenmis olabilirim. bilemedim tam..