içimizdeki çocuk bir gün yüzyıllık uykusundan uyanır.
yüzyıllık uykusundan bir masalın ortasına uyanır. tam da çocukluğuna uygun biçimde. uyumadan az önce düşünü kurduğu masaldır bu. şaşırır. o meraklı çocuk gözleriyle inanmaz inanmaz dolanır masalın içinde. bakar, sorar,bekler. sonra dayanamaz bütün çocuklar gibi masalın içine girer. hep hayalini kurduğu ama duyabileceğine, dinleyebileceğine,dahil olabileceğine dair bütün umutlarını yitirdiği masaldır bu. ütopyadır. çocuk gülümsemesi gelir yerleşir dudaklarına, ardından gelecek büyük, gerçek kahkahalarının habercisi gibi. o korkak, çekingen, inanmaz, güvenmez hallerini bırakıverir bir köşeye kendine biçtiği dokunulmazlık, erişilmezlik, duyarsızlık zırhıyla birlikte.
bir gün içimizdeki çocuk yüzyıllık uykusundan uyanır, bir masal bahçeye, bir gelincik tarlasına, yıldız tozlarına bulanmış buluttan yataklara. uyanır içimizdeki çocuk bir gün...
