sözlük yazarlarının itirafları

Merhaba kendimi aynı hislerin eşiğinde bulan ben. Merhaba hislere bile madde gözü ile bakan, insanlığı ölmüş ayna ki suretim. Ve merhaba saçmalıklarımın alengirli cümlelerinden bir anlam çıkarmaya çalışan sevgili okuyucu.

Yaşıyoruz işte deyip bitirmek isterdim. Ancak süregelen bu anlamsızlığın ve arayışın cevabının, bu olduğuna dair inancım o kadar da güçlü değil. Bilimin bize öğrettiği organizmanın yaşamsal faaliyetlerine devam etmesinden bahsediyorsak, evet yaşıyoruz. Peki bilimin atası felsefe “neden?” sorusunu sorunca “yaşadığımız kanısı” ne kadar bizi tatmin ediyor? Her gün yaşadığı sanan insanlarla karşılaşıyorum. Bir makinenin dişlisi gibi sistemin parçası haline getirilmiş insanlar. Ve varoluşunu o dişlide ki işlevi ile kanıtlamaya çalışanlar… Kiminin çarkı çok büyük, kiminin küçük. Ama hepsi yapılması gerekeni yapmaya çalışıyor. Ve kuralsızlığa kural getiren bizler hep varolan enerji gibi bir maddesel yaklaşım da bulunuyoruz. “Hep vardı.” Sevgi de, ihtiras da. iyilikte kötülükte “Hep vardı.”… Ve tiyatral oyunumuz, “yaşam” ‘da koyduğumuz kurallara göre rol arayışına geçişimiz… Sahte olan sonsuz mutluluk için, sonlu zamanımızı harcar olduk. Varoluşumuzun ilk gününden beri, bu böyleydi. Ve muhtemelen insanlığın son gününe dek de böyle devam edecek gibi. Peki ne içi yaşıyoruz? -Tiyatronun dışında ki senin, varoluşunda ki anlamı ne?