bugün

süpernova

patlama mekanizmaları tartışmalıdır.

en eski şekliyle, hidrojenli ve hidrojensiz, sırasıyla tip I ve II olarak kategorize edilirler.

en temel olarak yüksek derecede sıkışmış, çökmüş olan maddenin nötronize olması ve dolayısıyla çıkan nötrinoların da kesif bir cisim gibi sıkışmasıdır. ardından bu kollaps, yani şökme süreci durur ve bu normalde ışık hızında hareket eden nötrinolar serbest kalır. maddeyle ışıktan da az etkileşen nötrinolar, yüksek yoğunlukları sayesinde etraflarındaki maddeyi iterler ve bu sayede süpernova "patlama" şeklinde gerçekleşir.