sinan çetin'in çektiği, plato film'e ait bir kısa film; cumhuriyetin ilk yıllarında, modernleşmenin en batıcı yorumlarına kapılıp gittiğimiz zamanlarda 1934'lerde, klasik türk müziğini (filmde bu türk halk müziği gibi sunulmuş da olsa, işin özünü değiştirmiyor) radyolarda yasaklayıp, batı müziği dinlemeyi özendirirken, içine düştüğümüz kültürel karmaşayı, kimlik bunalımını, diktatörce davranışların aşırı ciddiyetinin yol açtığı mizahi durumları vurglayan, izleyeni durumuna göre ağlatan ve sonra güldüren, epeyice dersle dolu bir kısa film;
filmi izledikten sonra muhtemelen herkes, 74 yıl önceki bu trajikomik durumları bu sefer hangi yasaklarla, hangi alanlarda yarattığımıza ve bunun gerisindeki otoriter, "nasıl batılılaşacağımızı ancak ben bilirim"cilik biçimindeki zihniyet üstüne elbette kafa yoracaklardır. **
