o çocukluğun verdiği pervasızlık yok artık. 24 oldu yaş. bir mesleğim var. eylüle kadar oyun ve kitaba kendimi adamış biriyken,
öğretmenlik ile birlikte o zamanın bir çoğu artık yok elimde. her tatil arası ısparta'dan istanbul'a mekik dokumaktan, gerekli gereksiz akrabaların gönlünü yapmaktan, kısacası o hiç bir yükümlülüğün olmadığı öğrencilik hayatının peşine gelen bir anda o kadar şey.
asla ama asla yapmam dediğim şeyleri birer birer hayatın sana yaptırması ( ki bunlardan biri takım elbise giymek mesela) değişmek.
herakleitos'unda dediği gibi değişmeyen tek şey değişim sanırım.
yaşlanıyoruz sözlük.
şu bir kaç yıllık öğrencilik yıllarınızın değerini iyi bilin.
