güneşin doğudan doğup batıdan batmaya mecbur kılındığı buudda zamanın dahi tek başına kaldığı bir gerçeklik boyutunda yaşıyoruz.ruh cesedden ayrıldığında zaman yokolmuyor mu?.Gün batarken gündüzün son ışıklarıyla beraber herşey evrenin kararan zeminine batıyor,herşeyi koyu kurşun renkli bir kuğu kaplıyor.vakit akşam.
iki kuş kafesi.bir şarkı ezgisi.denize açılan bir pencerenin içi.munis uyumlarla biraraya getirilmiş bir evcilik oyununun en masum ve en kalıcı köşesi.seçme şansın yok.istersen o günbatımında kal.istersen sonsuza değin uzan.hiç farketmez.örümcek ağları,toz birikintisi.zamanın rengi.uzamın sesi.tek şey var:geceye sinen ruhun eksiltisi.*
