kadıköy

ah,kadıköy.
doğduğum büyüdüğüm kadıköy. çocukluğum, gençliğim kadıköy.
anılarım,yaşanmışlıklarım, en güzel mutluluklarım, heyecanlarım...

taşınmamıza en çok da kadıköyden ayrılıyorum diye üzülmüştüm. ağlamıştım.
insan anılarından kopmak ister mi?
koptum işte. ayrıldıktan sonra da hiç orada olduğum kadar mutlu olmadım.

her vapurla kadıköye geçişimde, vapurdan inerken şöyle kafamı kaldırıp her seferinde "ah kadıköy" diye bir nidalanıyorum kendi kendime.

hafızamdan gitmeyen bir sürü hikaye. iyisi kötüsü; hepsi. ama ben yeniden gelip orada yaşayacağım. ben kadıköyü yaşayacağım. ve biliyorum ki en çok orada mutluyum.

ve bildiğim bir şey daha var ki nerede mutluysam orada olmalıyım.

bir semtten çok, tutkudur kadıköy.
alışkanlıkların en güzeli.