kendimdeki bazı özellikleri aileme mal edip onları suçladığım çok oldu, üzerlerine düşen birçok şeyi yapmalarına rağmen. çocuk yetiştirmek konusunda çok cahilce, özensiz ve hatalı davranan aileler de vardır. ama araştırmalara göre bizim karakterimizin şekillenmesinde ailemizin ya da yetiştirilme tarzımızın pek etkisi yokmuş. olacağına varıyormuş her şey. bilirsiniz çocuklukta çeşitli zorluklarla karşılaşmış bireyler; sevgi, şefkat eksikliği çekenler; aksaklıklarla büyümüş insanlar kendi çocuklarına kendi karşılaştıklarını yaşatmayacaklarını hayal ederler, onları çok farklı yetiştireceklerini söylerler. ama işin gerçeği ne yapsalar da çocuğun özüne göre şekillenecek belli karakteristik özelliklerin ve bu özelliklerin getirdiği davranışların önüne geçemeyebilirler. bu da aslında biraz hayal kırıklığına uğratıyor insanı. tabi ki yine çocuğa ihtiyacı olan sevgiyi vermek, özen göstermek gerekiyor ancak bu yetmeyebilir. ve belli sorunların önüne geçemeyebilir. hem evin içinin yanı sıra çocuk dışarıda da birçok şey görüyor ve öğreniyor. çok beklentili olmamak lazım. üzerine düşeni yapıp akışına bırakmak en iyisi. bu konuyla ilgili ayrıntılı ve uzun bir metin burada;
