gecenin şiiri

Zihnimi yoğur kardelenin kızı
Aklımı yatırıver kalbinin yanıbaşına
Sen, gözümün önünde solarken ölmekteyim
Ufkumu ,özlemine ilikle kardelenin kızı
Uzat bana üşüyen parmak uçlarını
Çoban aleviyle tutuşur gecemin dinginliği
Közlerimi mendiline sarıp, şu yardan savur at

Eğme başını
Ağır ağır oku gözlerimi
Sümbül kokulu gülüşünü al yanına
Kar değmiş kardelenin kızı, al yanaklarına
inelim şu dağdan aşarı bir yol tutup,
Tutup ellerini kardelenin kızı
Denizlere , ovalara selam edeceğim