Az önce dedemin tansiyonuna bakmak için gömleğini sıyırdığımda karşıma çıkan acı gerçek. sarkmış ve beyazlaşmış bir deri, kırışıklıklar, vücudun saçma sapan yerlerinden fırlayan kıllar. 76 yıllık bir beden. Sanki yaşamışlığın yorgunluğu var üstünde.
her şeyin ilacı zaman deriz de bizi öldüren de o değil mi? kötü oldum lan. kendimi düşündüm. o halimi yani. o yaşı görebileceğim bile belli değilken sadece düşünmesi bile içimi bi şekil etti amk. acaba kendi de bu yorgun ve yaşlanmış bedene bakıp bir şeyler düşünüyor mu? mesela ölümü.. Bazı organları çoktan iflas etti. her akşam yattığı yataktan "acaba sabaha çıkabilecek miyim" diye düşünüyor mu? yaşlılar ne düşünüyor acaba? bir genç insana bakarak daha çok boş vakitleri var. Bu vakitleri neyle geçiriyorlar?
dedem ölmesin diyemem. her canlı gibi o da tadına bakacak. en azından acı çekmeden göçüp gitsin diye dua edebilirim.
