dünya savaşından sonra, borçları olan emekli bir adamın bir pansiyonda köpeğiyle birlikte hayata tutunma çabasını anlatır. eskiden bakanlıkta saygın bir memur olan umberto domenico ferrari, günümüzde emekli maaşıyla oda kiralarını dahi karşılayamamakta, bunun için oradan oraya savrulmaktadır. eski tanıdıklarından hiçbiri ona yardım etmez. saygınlığını günbegün yitirir. dilenmeyi, intahar etmeyi bile düşünür. en sonunda köpeği vazgeçirir onu intihardan ve sonrasını bilemediğimiz bir yürüyüşe çıkarlar, film biter.
zamanın ana akım sinemasında oynayan aktörler ve aktrisler yerine amatörler oynamıştır. hem umberto hem de hizmetçi kız aslında oyuncu değildir.
film 1952'de çekilmiştir. italyan yeni gerçekçilik akımının son filmlerinden biri olarak görülür dönemi itibariyle. çünkü hem dönemin iktidar partisi hem de onların muhalifi olan komünist partililer bu akımın italya'yı dışarıda pesimist gösterdiğini iddia ederler. gördüğü politik baskılara fazla dayanamayacaktır.
