abdullah öcalan'ın yalçın küçük'le 93'te yaptığı söyleşide anlattığı bir şey var. hayatımda bir kere diyor iki astsubay bir asker tarafından kısa süreli bir dayak ve işkenceye uğradım. o günden sonra bir daha güvenlik güçlerinin eline düşmemeye yemin ettim diyor. bu itirafta her ne olursa olsun oyunu kurallara uygun şekilde oynayarak gerekirse gücü elinde tutanın atının üzengisinden tutma duygusu var.
gülay göktürk'ün de 68 kuşağının aydınlıkçı maocu gruplarından kopan bir eski militan olarak, düsturu belli ki bu yönde. bu düsturu her zaman kazanın tarafın yanında yer almak olarak özetleyebiliriz. son zamanlarda artan ancak evvelki dönemlerde de zaman zaman yaptığı dostane akp eleştirilerinde, aslında işlenilen suçları örtbas etme veya aklama dürtüsü mevcut. son derece yılanvari bir soğukkanlılıkla yürüttüğü politikasında aslında geçmişinde yer alan sekter, maocu gülay'la bir hesaplaşma mevcut.
