süleyman seba

Belki de bir tarafımın, hem de büyük bir tarafımın bu yaşta hala çocuk kalma sebebiydi o yıllar. Öyle güzellerdi ki öldüremedim galiba.
Sen o yılların bizzat kendisiydin. Çocuk aklımızla çok anlamasak da; derin derin hissettiğimiz, hayatın en güzel, en eğlenceli öğretisiydin bize.
Varken senindir ya, kimse alamaz ve garantidir.
Yokken yaralanırsın o yüzden bir anda, hem de fena yaralanırsın. Ben en çok bugün büyüdüm hayatta.
Ben en çok sen gittiğinde büyüdüm hayatta. Sen varken futbol futboldu da, şimdi başka bir şey sanki.
Sen varken futbol Ahlak Bilgisi dersiydi. Farkında olmadan o ahlakı aldık alabildiysek, saklayabilen sakladı.
Sen varken futbol Hayat Bilgisi dersiydi;
nasıl davranacağımızı, nasıl adam olunacağını, farkında olmadan soktun içimize.
Sen varken futbol zor imkanlarla, eksik teknolojilerle, ama bol sevgi ile çekilmiş eski Türk filmiydi.
Sen filmin başında olmasa da illa sonunda bıyığını burarak gülen ve mutlu sonu getiren Hulusi Kentmen'din.

Sen sarılacak değerlerinden ve ailesinden, -ki o aile Beşiktaş'tı sende-, başka hiçbir şeyde gözü olmayan Yaşar Usta'ydın, korurdun hepimizi.
Mahmut Hoca'ydın, öğrencilerin sonunda hastane odasına, ellerinde yalandan da olsa diplomalarla ziyaret ettiği, aşağıda binlerce başka öğrenci.
Sen varken futbol güzelim bir çilingir sofrasıydı. Açıyordu içimizden bütün kilitlerini. Sadeliğince güzeldi.
Sen varken futbol futboldu da şimdi başka bir şey sanki.
Bizim yürüyüşümüz bile değişti biliyor musun senden sonra? Yani sen ilk gittiğinde, bu ikincisi.
Biz öyle gururla yürüyorduk ki, o zaman şampiyonduk belki.
Sanırdın ki şampiyon olmuşuz, halbuki ikinciyiz belki de. O anda ayırt edemezdi kimse. Çünkü sen varken biz her türlü şampiyonduk.
Şampiyon olanda bizdeki gurur yoktu o anda, tertemizdik çünkü.
Bunun övünülecek olduğu en erdemli yıllardı. Azınlıktık hep, hala da öyleyiz. Ama dünyanın en kalabalık ve en değerli azınlığı.
Sen bizim o azınlığı kalabalık gösterendin biliyor musun? Bizim hiçbir kötü haberimiz çıkmazdı orada burada.
Ya başarı haberi olurdu ilk sayfadan, ya da pek gözükmezdik ortalarda. Biz diğerlerine benzemedik sen varken.
Şimdi belki de en zorlandığımız şey tekrar diğerlerine benzememeye çalışmak.

Seni her geçen gün daha da özlüyoruz. ilk gidişin çok yaralamıştı, şimdi biz hepimiz öldük.
Kimimizin içindeki çocuk öldü ki ben sen gidince defnettim o çocuğu.
Kimimizin dinlediği hikayelerin kahramanı öldü, anlatılacak da yeni bir şey yok.
Kimimiz ise yoldaşını, hayat arkadaşını kaybetti.
Bir ceketle, bir evle Beşiktaş'ta evde yaşadığın o hayat, keşke her birimizden yıl alsaydı ve sen hep orada dursaydın.
Dursaydın be canım başkanım. Biz kimsesiz kaldık şimdi. Atatürk vardı ölse de ölmeyen. O da yalnız değil artık.
içimizde tüm hakkımız sonsuz kere helal olsun, başkanım.

http://www.forzabesiktas.com