ata sporumuzdur. içimizdeki sevgiyi boşalttılar. parayla, mevkiiyle, menfaatle.. bir ölünün arkasından bile nefret kusabiliyoruz. bir ölümü amalarla fakatlarla normalleştirebiliyor dahası o ölüme sevinebiliyoruz. sosyal medyada zaten çok cesuruz da, arkadaş ortamlarında bile bizden olmayanların suratına nefret kusuyoruz. sonra bunları unutup bir ara yine sosyal medyada insan olmaktan, sevgiden, falandan filandan bahsediyor bir sonraki ölümü bekliyoruz.
