hz. ibrahim, geceleyin bir yıldız gördü. rabbim budur dedi. yıldız batınca, ay'ı gördü. rabbim budur dedi. ama ay da battı. benim rabbim bu da olamaz dedi. sabah güneş doğdu. çok büyük çok sıcaktı. rabbim budur dedi ama akşam olunca güneş de battı. güneşin de rabbi olamayacığını düşündü. en son bi haykırışla "ben allah'ı buldum. ne putlar, ne yıldızlar, ne ay ve ne de güneş allah olamazlar. şüphesiz beni ve bunları yaratan bir allah vardır. fakat ben onu göremiyorum. çünkü benim yaratılışım onu görmeğe müsait değildir. onu görmek benim kudretim dışındadır. işte benim bu düşüncem hakikatin ta kendisidir. bütün bu gördüklerimi yaratan ve sınırsız bir kudrete sahip olan bir allah vardır. işte ben ona ibadet ederim" dedi.
