Hiç farkında olmadan, bir tek sözünüzle ittiğiniz o uçuramdan, son anda yakaladığınız ellerimle çekip çıkardınız beni. O gece kollarınızda gözyaşlarına boğulmamın sebe bini belki de hiç anlayamadınız. O, “Kal!”ın benim için önemini, hiç bilmediniz…
ulan her seferinde soruyorum. bir keresinde bir imza gününde boşluk bulursanız kahve içmek isterim dediğimde kıramayıp gelmişti. o gün kendisine de sordum. Bu kitabın içindeki kadının duygularını, düşünceleri, hislerini ve türevlerini nasıl yazdınız?
bunun tek açıklaması olamaz diyerek cevaplamıştı ve o kadar uzun anlatmıştı ki; hala beynimde yer eden o binlerce sözcüğüne saygı duyuyorum.
büyüksün usta!
