Yaklasik ayni donemlerde almanyaya calismaya giden dedemi ve koyde coluk cocukla kalan babaannemi hatirlatti bana bu film. Kucukken izlerdik gercekten cok cok huzunlu film, allahim bu kara gunlerin sonu gelmeyecek mi diyorsun yok gelmiyor. Sonradan farkettim Kadir inanira olan gıcıklığım muhtelemen bu filmden kaynakli. Bir de almanyadan karisi cocugu ile donunce inanilmaz hirs yaptim adama.. Bu arada dedemin de almanyada bir cocugu varmis. Uvey amcami bulmak icin muge anliya mi ciksam acaba?
Velhasıl saka bi tarafa simdi izlemeye yuregim dayanmiyor. Nasil da herkes ustune geliyor garibimin. Bi an ekrandan cekip cikarasim gelirdi kurtarmak icin. Onca yoklugun yaninda bir de firsatcılar..
Neyse kara haberlerim geldi gidiyim de biraz depresyona giriyim ben.
