on sekiz köyün bulunduğu bir vadidir. sınırlar resmi olarak belirlenirken 1921deki referandum sonucunda, köylerin altısı türkiye tarafında, on ikisi karşı tarafta (o zamanki Sovyetler Birliğinde) kalmış. macahelde yaşayanlar için o güne kadar şehre inmek, batuma gitmekle eş anlamlıymış. macahelli bir yaşlının dediği gibi: "biz şehir olarak batumu bilirdik, bizi borçkaya bağlamışlar. borçkaya gidecek yol yok. Yolu geçtim, borçka nedir; onu bilen yok. sınır boylarında yaşanan tüm sıkıntılar burada da yaşanmış uzunca süre. sınır, kardeşleri, akrabaları, arkadaşları birbirinden ayırmakla kalmamış; orada yaşayanların hayatlarında o güne dek görmedikleri garip yasakları da getirmiş beraberinde. sınırın öbür tarafında herhangi bir yeri parmakla göstermek suç sayıldığından oralara gönül gözüyle bakmayı öğrenmişler, yükseklerden geçen uçağa:" kardeşime selam götür, olur mu?" diye seslenmişler. karşı tarlada çalışan akrabasına haber ulaştırmak isteyen macahel sakini, yanık türkülerde bulmuş çareyi; öyle havaya söyler gibi sanki. adrese teslim türkülere yanıt da karşıdan türküyle gelmiş doğal olarak. günümüz şartlarında, hem kültürlerini hem de türkülerini kutsal sayarak korumaları da bunca yaşadıklarından sonra başka türlü olmazdı zaten dediğim ,saygı duyduğum ve orda yaşamaya özendiğim coğrafya.
