var mi, huzuru bulan kimse. ses versin. kendimi bildim bileli arayayip bulamadim ben. ustelikte cok bir beklentim yokken hayattan, kucuk seylerle mutlu olabilip sukredecek biriyken bulamadim. neyi istedimse ya hic olmadi yada tam bitti bu is derken darmadagin oldu. simdi elde sifir. mutluluk, huzur uzak bana. disardaki insanlar nasil boyle mutlu ve huzurlu bilmek istiyorum. bir saniye olsun birsey dusunmek istemiyorum. alt kat komsum gibi kapicinin merdivenleri yikadigi saati dert edinmek istiyorum kendi sorunlarimdansa. olmuyor.
bilmiyorum, belki sorun yasadigim yerde. buyuksehir bana gore degil. artik ilk hayalim kendi basima mersin yada antalyada sakin bir sahil ilcesine yerlesmek. eger buda getirmezse huzuru.
neyse sozluk, neyse.
