yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var

yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var, aslında bir çok şey ama o kada bütünler ki anlatamam size.yada anlatırım belki, denerim en azından.ben yaşarken, en çok durmayı öğrendim engellenmeyi geri çevrilmeyi,ama her engelde biraz daha güç topladım.en basitinden örnek verelim, ben yaşarken(yani yaşamaya çalışırken)ne zaman sesim kısılsa daha çok bağırdım.o kısıldı ben bağırdım, ben bağırdım sesim terketti beni ama ne oldu sonunda döndü bana, anlamadımki pes etmemeliyim.ben yaşarken yüzümde ve kalbimde bir çok el izi biriktirdim kimi yüzümü kırmızılaştırdı,kimi içi kararttı ve dedimki kendime bunları unutcak kadar çok yaşamalıyım ve anladımki nefes almak için çaba sarfetmeliyim.acızmasızlığı da öğrendim ben,intikam nedir anladım,melek değildim belki,belki de düşüne bir tekme atmak nedir bende tattım.bunu tadarken belki yerdeydim iki büklüm,belki ayaktaydım dimdik ne önemi var öğrendim işte.yani anlayacağınız ben yaşarken bir çok şey öğrendim ama o kadar bütünlerki hepsi bir oldular.yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var oda benim aynadaki bu yüz,her geçen yıl kendimi ezberledim.bunca şey yaşamasaydım ben olmazdım, ben olmasaydım bir bütün bu kadar parçalanmazdı belkide.