bendeki olay da tam olarak böyle. başka kızlarla konuşurken tabi ki sorun yok çatır çatır konuşuyorum. ama o'nun gözlerine bile bakamıyorum. göz göze geldiğimde gözlerimi kaçırıyorum. dikkat ettim o da aynısını yapıyor. bazı derslerde yanıma oturuyor ama hiç konuşmuyoruz. zaten dersin yarısında çıkıp gidiyor. bakışmaktan sıkıldım lan artık. kıza daha adını bile soramadım. hoş ebesinin adını bile öğrendim ama o farkında değil. bildiğin stalkladım yani.
ilk defa bu kadar utangaç bir kızla tanışıyorum. sen konuşmadığın sürece tek kelime etmiyor. bu zamana kadar tabi ki birkaç bi şey konuştuk ama adını sormadım la. sikerim böyle hayatı. bu millet nasıl 2 güne çıkıyor anlamıyorum. onlarınki mi çok sembolik yoksa benimki mi çok gerçekçi. kaç yaşıma geldim bu zamana kadar kesinlikle böyle bir duyguya kapılmamıştım. hoşlandığım kızlarla çok sıkılmadan konuşurdum. ama bu hoşlanma falan değil. adını koyamadım bir türlü. tabi benim salaklığım yüzünden kız elden gidecek. işte o zaman çok pişman olacam. ama elimde değil. sınıfa o girene kadar kalp atışlarım rölantide takılıyor. en sıkıcı derste bile onu gördüğüm an redline dayanıyorum.
