içeriği ve hazırlanışı itibariyle anayasa sıfatını taşıması mümkün olmayan metindir. bülent tanör'ün muhteşem ifadesiyle, "1961 Anayasası'nın deli gömleği giydirilmiş halidir." aynı zamanda.
anayasalar, bireyi devlet otoriterisine karşı korumak ve bireysel özgürlük alanıyla kamusal özgürlükleri otorite aleyhine genişletmek ve sonrasında güvence altına alma anlayışıyla anlam kazanır ve "anayasa" olurlar. anayasa mefhumunun ortaya çıkış kaygısı da, birey-devlet ilişkisinin düzenlenmesinden ileri gelir; haliyle 1982 anayasası denilen ve devleti, yurttaşa karşı korumayı ve bu amaçla yurttaş hak ve özgürlüklerini kısıtlamayı kural, özgürlükleri istisna haline getiren bir metni anayasa olarak tanımlamak güçleşiyor.
%92 küsürlük "evet" oyu da, "1982 Belgesi"ni anayasa yapmaya yetmiyor; hazırlanış süreci sadece "danışma meclisi" denilen asker gözetimli bürokratik oluşumda şekillenen ve içeriği de devlet - birey ilişkisini tersten okuyan bir metnin meşruiyeti, hiç bir zeminde iddia edilemez. dolayısıyla, anayasa değil de temel metin/belge olarak tanımlanması gerekli metindir.
